De zorgsector heeft het de laatste tijd niet makkelijk gehad. Toen er een onbekend virus uit het nog onbekendere Wuhan arriveerde, werden alle zeilen bijgezet om de noodzakelijke zorg te blijven leveren. En dit virus, dat de inmiddels welbekende naam Corona heeft gekregen, is helaas nog steeds niet verdwenen uit de samenleving. De Zorg kreeg klap na klap te verduren en waar aanvankelijk nog luid geapplaudisseerd werd voor de Zorg, verstomde het geluid na verloop van tijd. IC’s raakten overbelast, maar aan de andere kant werden complete ziekenhuizen gesloten, een op zijn zachtst gezegd opvallende discrepantie. Ook moesten de zorgmedewerkers door blijven gaan met hun onmisbare werk, terwijl de rest van Nederland quarantaine-advies kreeg bij klachten. Dag in, dag uit worden onze helden aan de risico’s blootgesteld.
Je zou verwachten dat de regering deze helden met een genereus gebaar beloont voor hun welhaast bovenmenselijke inspanningen, maar het tegendeel is het geval, de geldkraan wordt op brute wijze dichtgedraaid. Op allerlei fronten krijgt de Zorg met bezuinigingen te maken, die gezien de huidige tijden bijna onmenselijk zijn te noemen. Bij CAO-onderhandelingen is het hoogst haalbare een verhoging die de inflatie ternauwernood evenaart. Als het niet zo triest was, zou je denken dat ze in een slechte film waren beland.
Menigeen zou onder deze zware omstandigheden bezweken zijn of op zijn minst overwegen om het bijltje er maar bij neer te gooien, zo niet deze strijders. Onmisbaar plichtsbesef en een groot hart voor de medemens laat ze zelfs in deze barre tijden dapper doorgaan. En deze helden verdienen een hart onder de riem, het grootst mogelijke compliment en ons diepste respect. Dank jullie wel en chapeau!
