Daar zit ik dan, onder de grote esdoorn in de tuin. Naast me staat een grote doos met mijn naam in koeienletters. Ik heb het uitpakken van de doos al een tijdje uitgesteld, maar vandaag moet het maar.
Sinds ik anderhalf jaar geleden erg ziek ben geworden, kom ik nauwelijks mijn huis uit. Ik ben niet in staat om langs te gaan bij mijn werk, dus daarom kwam mijn werk eventjes naar mij. Twee collega’s kwamen op ziekenbezoek, met de inhoud van mijn kluisje. Die zit in de doos.

Zodra ik de doos open en door alle papieren heenga, komen alle gevoelens van het werken als vakbegeleider weer terug. Al die uitgewerkte activiteiten, plannen, doelen en leuke ideeën. Gek hoe alles anders wordt, maar toch hetzelfde blijft. Ik herken mezelf in alles uit mijn kluisje, maar wat er beschreven staat, kan ik niet meer.

Als je niet meer kunt douchen, lezen of een gesprek voeren, weet je even niet goed meer hoe dat moet: leven. Het is een proces dat ik bij veel cliënten heb gezien, maar nu pas echt begrijp. Hoe het voelt als je al je zekerheden verliest en je identiteit opnieuw moet opbouwen. Ik was een vriendin, een collega, een zus. Ik was van alles.
Ik ben veel rollen verloren, en wat er nog over is moet ik opnieuw vormgeven. Sommige vrienden zijn belangrijker geworden, sommige zijn weggevallen. Wat dit bepaalt is de hoeveelheid begrip die ik ervaar. Ik kies ervoor om alleen nog diegenen om me heen te verzamelen die liefde, steun en een luisterend oor bieden.

Ik ben niet dezelfde persoon meer als twee jaar geleden, maar ik heb veel geleerd over het leven zelf. Het allerbelangrijkste is om het gevoel te hebben ergens bij te horen, en dat je  iets voor een ander kunt betekenen. De mooiste hulpverleners zijn dan ook mensen die naast je kunnen staan, de mens achter de ziekte of stoornis kunnen zien, en laten zien dat je er ook mag zijn. Zij die begrijpen dat acceptatie van de nieuwe situatie iets is waarbij regelmatig stilgestaan mag worden, je helpen een nieuw toekomstplaatje te schetsen, en jezelf opnieuw te vinden.

Ik heb lieve mensen om me heen, en ik kan met dankbaarheid terugkijken op mijn tijd bij Lorna Wing. Ik heb echt ergens bij gehoord, en ik heb de inhoud van mijn kluisje ter herinnering.

Reacties zijn welkom op sanneisgeweldig@gmail.com

Artikeldatum