Een cliënt of patiënt wordt je vaak niet omdat je ervoor kiest, je staat nu eenmaal zo in de computer van de behandelaar. Hij geeft je zelfs een afkorting: clt of pt. Respectievelijk cliënt of patiënt. Nooit zal je in het zorgprogramma worden opgenomen als kind, buurman, vrijwilliger of Nederlander! Natuurlijk is het handig om al die afkortingen te gebruiken en vanuit de bescherming van iemands persoonsgegevens is het ook een logische redenatie. In de context van de behandelaar ben je nu eenmaal een cliënt of een patiënt.
Of je als cliënt of patiënt nu thuis of klinisch wordt behandeld, je hebt ook vaak buren. Soms creëren die wat overlast, maar je hebt ook zoveel gemeen. Je wordt misschien behandelt op dezelfde plek, je ziet regelmatig dezelfde mensen, je eet ook weleens op de bank en drinkt ook koffie. Soms ontstaat er zelfs een hechte band en kan de één iets bieden wat de ander nodig heeft. Zoals computerles, het duwen van een rolstoel, of gezelschap bij het doen van een boodschap.
Zijn wij er als maatschappij, en specifiek als behandelaren en medewerkers in de ggz, klaar voor om cliënten en patiënten de rollen te laten vervullen die zij aan kunnen? Worden de mensen die wij behandelen wel genoeg gestimuleerd door ons als professionals om de rollen die zij kunnen vervullen ook echt in te nemen?
Als ik naar de rollen kijk die ik vervul en ik streep er één of twee weg, durf ik te zeggen dat ik angstig ben voor de gevolgen. Mijn rol als huiseigenaar wil ik niet kwijt, ook mijn rol als partner is mij zeer waardevol en ik ben blij dat ik ze aan kan, ze geven mij energie en eigenwaarde!
Weet jij welke rol het meest belangrijk is voor jouw cliënt of patiënt? Vast niet de afkorting die je hem of haar geeft in het zorgprogramma…
Tim Lek, allround vakbegeleider bij Dimence
