Het belang van goed slapen…
Vorig jaar was ik als ervaringswerker aanwezig op het Phrenoscongres in Zwolle. Daar zag ik informatie over het Sleepreg onderzoek. Omdat ik zelf precies tot de doelgroep behoorde vroeg ik om meer informatie over het onderzoek. Ik besloot mee te doen omdat ik het heel belangrijk vind dat er aandacht is voor zwangerschap bij psychisch kwetsbaren.
Een aantal weken droeg ik een speciaal horloge en hield een dagboek bij. Het slapen ging redelijk en het was niet moeilijk om mee te doen. Echter aan het einde van mijn zwangerschap werd het slapen veel moeilijker voor mij. Zo zelfs dat ik in overleg met mijn hulpverleners wat extra medicijnen ging slikken en mijn bevalling ingeleid werd. Ik was angstig en gespannen en slapen verliep moeizaam. De nacht voor de bevalling deed ik geen oog dicht.
De bevalling verliep echter wel goed en we kregen een prachtige, gezonde dochter. De nachten daarna waren onrustig. Ik slikte Quetiapine 25 mg om goed te slapen en de Haldol werd opgeschroefd. Daardoor moest ik de borstvoeding opgeven, wat ik erg jammer vond. Maar om zo goed mogelijk te zorgen voor ons meisje was flesvoeding nu beter. Hoewel ik nu niet zelf hoefde te voeden bleken de gebroken nachten door voedingen me toch op te breken. Ik werd wel wakker en mijn man hielp ook mee met voeden maar ik ging als een slaapwandelaar door het huis. Ik was zwaar vermoeid en wist slechts wankelend de wc of ons bed te bereiken en soms wist ik niet welke kant ik op moest om onze slaapkamer te vinden.
Eigenlijk was het de bedoeling dat ik het speciale horloge weer zou gaan dragen en mijn slaap te registeren. Maar ik was al erg gespannen en zag het helemaal niet zitten om daar mee bezig te zijn. Ergens voelde ik aan dat het niet goed met me ging maar ik wilde er nog niet aan…
Mijn wereldje werd steeds kleiner en ik angstiger. Ik had wel veel contact met mijn hulpverleners maar het slapen werd moeilijker en moeilijker. Mijn slaapkamer werd een cocon waar ik bijna niet uit kwam, ik was uitgeput maar sliep steeds minder. Na ruim zes week, met veel angstdromen en nachtmerries kwam er na een volledig doorwaakte nacht een crisis. Ik voelde me willoos, achterdochtig en zeer angstig en begon te decompenseren en moest worden opgenomen.
Tijdens de eerste twee a drie weken van de opname in het ziekenhuis sliep ik nog erg onrustig en knapte ik nog niet zo erg op, maar toen ik Olanzepine ging slikken wat als bijwerking slaperigheid heeft, knapte ik zienderogen op. Als een blok viel ik in slaap en maakte nachten van 10 uur en zelfs nog meer uren slaap. De slaap deed me goed! Na in totaal zes weken opname kon ik naar huis gaan en ook daar bleef ik goed slapen met deze medicatie.
Kortom wat ik wil aangeven is dat ik zeer goed heb gemerkt hoe belangrijk slaap voor je is als je te maken hebt met psychische kwetsbaarheid.
Over de auteur
