Gezien worden door de ander is van levensbelang, zegt senior psychiatrisch verpleegkundige Jeanet Achterstraat. Ze is onlangs opgeleid tot SRH-docent, waarbij nabijheid centraal staat bij de behandeling van patiënten.
“Wij zijn goed in het aangaan van een relatie met de ander, bij wie het contact maken niet altijd vanzelfsprekend is”. Deze woorden sprak Herma van der Wal (voorzitter Raad van Bestuur van de Dimence Groep) tijdens het symposium van de Vakgroep V&V van de Dimence Groep afgelopen 13 mei. Ik werd er helemaal enthousiast van, maar dacht ook: wat een verantwoordelijkheid en hoe maken we dit zichtbaar en concreet?
Binnen de nieuwe ggz wordt steeds meer het geluid gehoord dat de relatie die je als professional aangaat met je cliënt, allesbepalend is voor de kans op herstel, namelijk 80 procent. Hoe essentieel en waardevol is het dan ook dat mijn organisatie er al jaren geleden voor heeft gekozen en nog kiest om binnen de Herstelgerichte divisie de SRH-methodiek ((Systematisch Rehabilitatiegericht Handelen) in te zetten in de behandeling aan de cliënten. Een methodiek waarbij de kern is: het aangaan van de relatie met de cliënt, er zijn voor de ander.
Maar wat brengt het mij als professional, en, veel belangrijker, wat brengt het de cliënt, hoe draagt het bij aan herstel? En, wat maakt dat ik zo gepassioneerd ben, dat ik de opleiding voor SRH-docent heb gevolgd en deze in april heb afgerond?
Ik neem u hier graag in mee: de twee belangrijkste woorden binnen de SRH zijn krachten en present zijn, voortgekomen uit het presentie-, herstel-, en krachtgericht werken. Deze drie pijlers vormen de basis van de methodiek. Wilken en Den Hollander hebben deze methodiek zowel nationaal als internationaal voor het voetlicht gebracht en binnen de ggz is deze inmiddels volop omarmd. Van het goed implementeren van de methodiek, is de aandacht inmiddels verschoven naar het Steunend Relationeel Handelen, zoals de methodiek in de nabije toekomst zal gaan heten. Hierbij wordt teruggegaan naar de basis: de relatie, het present zijn.
De methodiek wordt ondersteund door het Persoonlijk Krachten Profiel: dit helpt mensen herinneren aan het feit dat ze ook nog een ander leven hebben gehad voor opname. Dat wordt door zowel cliënten als hulpverleners vaak vergeten. ‘Oude krachten’ worden weer herontdekt. Het is niet meer alleen de cliënt met een diagnose, maar een medemens met een levensverhaal. Er worden wensen geformuleerd en successen gevierd als deze behaald worden. Aandacht voor kleine stapjes.
Wat mij zo sterk raakt binnen deze methodiek is dat het mij, mijn collega’s en cliënten echt in beweging zet, dat er ineens mogelijkheden lijken te bestaan die lang niet voor mogelijk werden gehouden. De cliënt is niet opgegeven maar er is weer hoop is op een ander, nieuw perspectief en er kan weer gewerkt gaan worden aan een zinvol- hersteld bestaan. Of zoals een cliënt verwoordt: “Ik merk dat de hulpverlener heel anders met mij omgaat, veel positiever”. Dit vraagt moed en lef van de hulpverlener om vanuit een ander perspectief naar de cliënt te kijken, maar het geeft ook inzicht, ook in eigen krachten, individueel en binnen het team.
Ik ben daarbij de ‘adem’ die ervoor zorgt dat de methodiek wordt geïmplementeerd, op de afdeling waar ik werk, Tollerink (patiënten met een Ernstig Psychiatrische Aandoening (EPA)), binnen de divisie en daarbuiten. Ik durf namelijk te zeggen dat het van zeer essentieel, zelfs mogelijk van levensbelang is, voor ieder mens om gezien te worden (presentie) en bepaald te worden bij waar iemand goed in is (krachten), net zoals het ademen dat is. Vanuit mijn nieuwe rol als SRH-docent wil ik mijn collega’s graag enthousiasmeren voor deze methodiek, mijn kennis en ervaring delen en zo de ‘olievlek’ van het (SRH-)herstelgericht werken steeds verder laten uitbreiden. Ik wil daarbij voortdurend de verbinding zoeken met de collega’s, zowel binnen als buiten Dimence en zo mijn bijdrage leveren aan een goede ggz, waarin ruimte is voor kwaliteit en verbinding.
> Lees meer over SRH op de website van Movisie.
