Mijn hond Max, 6 jaar jong, is niet een afgestudeerde assistentie hond. Toch heeft zij wel kenmerken en eigenschappen die zij inzet als hulp voor kwetsbare mensen. Dit heeft ze zich aangeleerd uit liefde voor mij. Ik heb zelf een moeilijke en traumatische achtergrond. Als ik verdrietig was en soms nog ben dan troost ze mij door dichtbij mij te blijven, mij kusjes te geven. Mocht ik in de nacht onrustig zijn en last hebben van nachtmerries dan maakt ze mij wakker en blijft net zolang kleine blafjes geven totdat ik opsta en even met haar een rondje loop. Ze is een ware steun en toeverlaat voor mij.
Ik werk als ervaringsdeskundige bij Dimence en ik zet Max regelmatig in tijdens mijn werk. Anja is een van de mensen die ik via mijn werk mag ontmoeten. In eerste instantie spraken we elkaar op kantoor of bij haar thuis. Toen brak corona uit. Een nare ziekte, die ook nieuwe mogelijkheden bood. We spraken niet meer op kantoor of bij haar thuis af maar in het Nieuwe Plantsoen. Dit een stadspark in Deventer. Precies in het midden van onze woningen.
Ik besloot om mijn Max mee te nemen, na dit met Anja te hebben overlegd.
Gelijk vanaf de allereerste keer hadden Max en Anja een klik. Wij spreken over de onderwerpen die Anja bezig houden. Vaak nemen we een pauze en zitten op een bankje. Soms valt er een stilte in ons gesprek. Stiltes zijn vaak functioneel. Zo kan een ieder haar gedachte ordenen. Juist dan komt Max in actie. Zij voelt aan of Anja verdrietig is. Dan springt ze op de bank tussen ons in en gaat tegen Anja aan zitten. Soms geeft ze haar een kusje en soms zitten ze zo een hele tijd samen. Ik zie dat dit Anja goed doet.
Hoe Anja inzet Max ervaart:
“Ik word blij als ik Max zie. Het voelt vertrouwt. Dit was vanaf het begin al zo. De klik is er. Nu Max en ik elkaar beter kennen reageert ze eerder als ik verdrietig ben of depressief. Zij geeft mij rust. Max is een aanvulling op wat Anne-Marie doet. Voor mij voelt de aandacht van Max als een troost, doordat ze mijn onuitgesproken gevoelens aanvoelt en hierop reageert. Ik kan Max niet missen tijdens onze wandelingen. Daarom hebben wij, ik en Anne-Marie, afgesproken dat Max blijft meegaan.”
Max, Anja en Anne-Marie
