Yoga in de ggz, hoe helpend het kan zijn. Of dus niet. Zoals bij mij...

"Jij moet echt op yoga", zei vriendin 1, een aantal jaar geleden. "Is goed voor jou in jouw drukke leven." Op dat moment was ik nog niet met de ggz bekend. Ik moest op yoga. ik hoorde het niet alleen. Ik las het ook op briefjes bij de supermarkt. En ik las het een keer of honderd in de flow. Yoga is goed. Yoga ontstresst. En, eerlijk is eerlijk: ik had nogal wat stress in mijn leven op dat moment. Dus ik ging op yoga.

De eerste lessen was ik vooral bang om winden te laten, zo net na het eten. Je moest soms namelijk je bekkenbodem ontspannen en dat durfde ik om die reden dus écht niet. Ook stond ik steeds in houdingen waar me zoiets makkelijk zou kunnen ontglippen. Ik was dan weer een omlaagkijkende hond, dan weer een net geboren baby, met mijn kont steeds naar achter gestoken. De lerares was lief, leuk en aardig. Maar ik merkte vooral dat ik naar het einde toewerkte: het liggen op een matje, met een kussen onder je hoofd, een kussen onder je knieën en een dekentje over je heen en dan die heel zachte vriendelijke stem die me in 30 seconden in slaap kreeg. HEERLIJK!

Groot glas wijn

Ik merkte dat ik steeds minder zin kreeg in de lessen. Maar kocht toch maar weer een lessenkaart. WANT HET WAS ZO GOED VOOR MIJ. Doordat ik er geen zin in had, nam ik steevast van te voren een groot glas wijn om naar de yogales te gaan. Dan was ik tenminste een beetje ontspannen voor zo'n stressvolle les. Inmiddels had ik nog maar één houding me eigen gemaakt: kijken naar de klok hoe lang ik nog 'moest'.

Ik stopte ermee. Yoga was misschien echt niks voor mij.

Ik raakte in een depressie en kwam in 'de ggz' terecht. Ook in een privékliniek. Yoga was daar geen vast onderdeel van het programma, maar werd wel vaak in het weekend gegeven. Ik zou me helemaal geven. Ik ging met een frisse blik de yogalessen in. En ik merkte dat ik de houding van schuin naar de klok kijken nog niet was verleerd. Maar ik gaf niet op! Want: yoga 'is gewoon goed voor je' en mijn medecliënten vonden het fijne lessen. Ik zeurde. Ik moest het ook gewoon leuk vinden. Wat ik wel was verleerd: op je linkerbeen, met je rechterbeen in je nek en dan richting de tegengestelde kant kijken en dan met je overige benen op heupbreedte staan - of zoiets. En dan moest je ook nog eens op de momenten ademen wanneer de docent het zei. Ik durfde mijn eigen ademhaling niet meer te volgen. Maar als er niet werd gezegd  wanneer je in- of uit moest ademen, ademde ik niet meer, merkte ik. Maar doodgaan door een ademhalingsstilstand vond ik óók weer zo wat. Dus ademde ik toch maar door in eigen tempo.

NEEEEEEE!!!!!

De kliniek beviel goed, maar mijn psychische klachten verergerden in de loop van de tijd. Ik ging dus nóg twee keer naar deze kliniek. Nu zit mijn laatste keer er op sinds kort. De lessen heetten nu geen 'yoga' meer, maar hadden een andere naam gekregen. Wederom, vol goede moed, ging ik erheen. Yoga is namelijk goed voor je! En de lessen waren zó fijn en helpend. Aldus de meeste medecliënten.

Dus ik begon weer. Heupbreedte. Voor op je matje staan. Been naar achter. Hoofd de andere kant op. Je vingertoppen nakijken. Je knieën van het slot af, inademen, uitademen. 'En we doen deze opdracht nog drie keer'. 'NEEEEEEE!!!!!!'. Gilde ik. (Van binnen, dat wel.) Alles was hetzelfde. Ik keek de tijd weg. Wederom letterlijk.

De afgelopen vijf jaar heb ik ongeveer 25 yogalessen meegemaakt. Ik heb vele dieren nagedaan. Ik deed poweryoga, hathayoga, ontspanningsyoga. Héél misschien moet ik yoga Nidra proberen. Maar ik denk dat dat niet gaat gebeuren. De fitnesszaal die ik daar uitgebreid gebruikte: heerlijk. Het wandelen in de omgeving: fantastisch. De meditatielessen: wat een fijne momenten en wat heb ik mezelf leren kennen. De mindfulness-sessies: letterlijk stilstaan bij het nu: mijn voordeel deed ik ermee. Anderen vonden dít soort dingen dan weer minder prettig of zelfs verschrikkelijk. Terwijl de meeste cliënten dus vol energie naar yoga gingen en er nóg energieker weer uit kwamen, had ik dat dus wat minder. Zoveel mensen, zoveel … Afijn. Maar ik heb dus wel wat van de yogalessen geleerd. Ik heb er alleen vijf jaar voor nodig gehad, dat wel. Maar dat 'yoga je lichaam en geest in harmonie brengt’ : vast. En ik geloof écht dat het bij veel mensen zo werkt. Maar bij mij niet.  Bij mij werken andere dingen.

Klokkijkyoga

Ik ben op een punt gekomen: ik durf hardop te zeggen dat ik yoga stom vind. Nee. Ik vind yoga vreselijk. Nee. Ik haat yoga. Nee. Ik heb echt een ontzettende teringhekel aan yoga. En ja. Ik ben daarin ongeveer de enige. Jaren heb ik geloofd, gedacht en misschien wel gezegd dat yoga goed voor me was. Al kan ik na vijf jaar dus wél ontzettend goed naar de klok kijken. Vanuit verschillende houdingen nog wel. Vanuit reigerpositie. Vanuit een huilende weerwolfpositie. Steengoed ben ik erin. Misschien moet ik deze yogasoort toevoegen aan de honderden bestaande soorten: klokkijkyoga. En ik wil die lessen bést geven.

Aanmelden? Graag! Lekker samen aan de yoga!

Artikeldatum