Na een opname van vijf jaar gaat Karin weer (onder begeleiding) op zichzelf wonen. Dat was spannend en eng. Maar met hulp van Nicole is het Karin gelukt stapje voor stapje het dagelijks leven weer op te pakken.
Een zieke moeder
Karin wordt na haar scheiding opgenomen vanwege een zware depressie. Tijdens haar opname worstelt Karin met haar moederrol. “Ik was ziek én moeder. Een zieke moeder. Ik moest aan mijzelf werken, maar had ondertussen ook last van schuldgevoelens. Daarnaast maakte ik mij veel zorgen om mijn zoon Stan.”
Gelukkig kan Karin, vanaf het moment dat zij onder begeleiding op zichzelf gaat wonen, rekenen op de steun van ervaringsdeskundige Nicole. Nicole heeft een zoon in dezelfde leeftijd als Stan en weet hoe het is om opgenomen te zijn. Ze begrijpt Karin en voorziet haar van een luisterend oor en de nodige adviezen. “Ondanks dat we een andere achtergrond en diagnose hebben, begrijpt Nicole precies wat ik doormaak. We vinden elkaar in het moeder-zijn." Nicole stimuleerde Karin om voor zichzelf op te komen en het contact met haar ex-man weer op te pakken. "Ik heb hierdoor zoveel meer zelfvertrouwen gekregen. Ik mocht er ook zijn als moeder."
Iemand die je echt begrijpt
Eerlijk is Eerlijk. Karin is ontzettend blij met alle hulp die ze gekregen heeft. Toch had ze, achteraf gezien, ook graag tijdens haar opname al contact gehad met een ervaringsdeskundige. En dan het liefst een ervaringsdeskundige die, net als Nicole, weet hoe het is om als moeder opgenomen te zijn. “Verpleegkundigen wisselen per dag. Ze zorgen goed voor je, houden je op medisch gebied goed in de gaten en maken een praatje met je. Maar met een ervaringsdeskundige maak je écht contact, omdat die begrijpt hoe jij je voelt. Ik denk dat het mij tijdens mijn opname erg had geholpen”.
Van koffie drinken naar bardienst
Na haar opname heeft Karin nog maar weinig sociale contacten. “Tijdens mijn opname lag ik eigenlijk alleen maar in bed en had ik weinig contact met andere cliënten. Ook al mijn andere sociale contacten zijn in die periode verwaterd. Ik had geen vriendinnen meer. Nicole was één van de weinige op wie ik kon terugvallen.”
Nicole is ook degene die Karin meeneemt naar het zelfregiecentrum in Deventer. Een plek die Karin in haar eentje waarschijnlijk niet snel had bezocht. Op initiatief van, en samen met, Nicole besluit Karin er een kijkje te nemen. “Ik was zo blij dat Nicole meeging. Ik had echt niet de moed om alleen te gaan. Dat vond ik veel te spannend. Ik dacht dat het er heel stijfjes zou zijn en dat iedereen mij zou aankijken. Het beeld dat ik had, klopte absoluut niet met de werkelijkheid. Het was er direct al heel gezellig.”
Het begon met een kopje koffie drinken, maar al snel besloot Karin ook zelf cursussen te volgen en een bijdrage te willen leveren.
Nooit meer de oude, wel gezond en gelukkig
Inmiddels heeft Karin al een aantal jaar haar plek gevonden bij het zelfregiecentrum. Hier draait ze bardiensten.Toch emotioneert het haar nog steeds als ze onder woorden probeert te brengen hoe belangrijk deze plek voor haar is. “Ik word nooit meer de oude, maar ik ben weer gezond. De ECT (elektroconvulsietherapie) heeft mij beter gemaakt, maar het Zelfregiecentrum heeft ervoor gezorgd dat ik weer gelukkig ben. Het is een hele fijne plek. Ik verricht dankbaar werk en voor mijn sociale contacten is het helemaal geweldig. Laatst heb ik nog met een hele groep bij het Zelfregiecentrum gebarbecued.”
Stiekem een beetje trots
Het gaat goed met Karin. Het gaat nog niet vanzelf, maar stiekem durft ze soms zelfs hardop te zeggen dat ze best een beetje trots is op zichzelf. Op dit moment heeft ze bijna geen contact meer met Nicole. Maar dat is volgens Karin juist een heel goed teken. Ze weet dat Nicole er voor haar is als ze haar nodig heeft. Daarnaast bezoekt haar ambulant begeleider vanuit het FACT team haar elke twee weken in het zelfregiecentrum. “Zo goed als ik mij nu voel, heb ik mij heel lang niet gevoeld. En als het even niet lekker gaat, kan ik altijd op Nicole en mijn ambulant begeleider, terugvallen.”
Hoe Karin de toekomst ziet? Ze is optimistisch en ziet de toekomst zonnig tegemoet. Maar hele concrete uitspraken durft ze niet te doen. Ze weet namelijk als geen ander dat het leven niet te plannen is.
Ik en mijn schaduw
Van diagnose tot herstel. In de minidocumentaire Ik en mijn schaduw neemt Karin je mee in haar herstelproces.