Je bent zowel verpleegkundig specialist als regiebehandelaar. Wat houdt dat in?
Ik ben regiebehandelaar van ongeveer dertig patiënten. Dit zijn mensen die langdurig klinische zorg nodig hebben. Ik behandel op de gevolgen van de psychische stoornis. Samen met de patiënt kijken we waar iemand in zijn dagelijks leven tegenaan loopt en hoe we dat aan kunnen pakken. Hoe ga je bijvoorbeeld om met je klachten? Samen met de patiënt, zijn of haar naasten en de verpleegkundigen stel ik een behandelplan op. De uitvoering daarvan ligt vooral bij de psychiatrisch verpleegkundigen. In het behandelplan beschrijf ik wie wat doet en welke afspraken er gemaakt zijn. Ik spreek mijn patiënten regelmatig om te kijken waar we nu staan en welke behandelafspraken er nu gemaakt moeten worden.
Als verpleegkundig specialist kan ik bijvoorbeeld ook medicatie voorschrijven of een indicatie stellen wanneer er een psychologische behandeling nodig is. Ik geef informatie over de werking van medicatie, let op de bijwerkingen en doe controles. Voor het somatische deel maken we gebruik van de diensten van de huisarts.
Wat maakt de divisie Ouderen ggz zo interessant?
Het bijzondere aan het werken met ouderen is dat het altijd complex is. Het is nooit een eenvoudig verhaal. Je hebt niet te maken met alleen een stoornis, maar ook bijvoorbeeld levenservaring, somatische klachten en het systeem om iemand heen spelen mee. Mensen hebben al een heel leven achter zich. Maar ook als iemand in de laatste levensfase zit, is het altijd de moeite waard om er veel tijd en energie in iemand te steken. Op die manier kun je iemand verder helpen, ook in de laatste jaren van hun leven. Ik focus niet op genezen, maar op beter omgaan met klachten en het verminderen van symptomen. Dat is ook wat veel ouderen aangeven in onze gesprekken, dat ze willen dat het iets makkelijker wordt.
Is het werken met ouderen heel anders dan met andere doelgroepen?
In principe is het niet anders dan bijvoorbeeld het werken met jongvolwassenen met autisme. Mijn aanpak is hetzelfde, ik maak altijd eerst contact. Wanneer je geen contact maakt, kun je ook niet samen werken. Ik kijk altijd naar het systeem in de breedste zin. Wie is de persoon die tegenover me zit? Wie zijn belangrijk in zijn of haar leven? Je hebt niet alleen te maken met de patiënt, maar ook met naasten, de buurman of bijvoorbeeld de fysiotherapeut. Al die mensen spelen een rol. De aanpak voor iemand moet passend zijn.