Op haar negende liep ze voor het eerst bij de psychiater. Tijdens een opname op haar zestiende kreeg ze een diagnose: autisme en de eetstoornis NAO. Later kreeg ze ook nog te kampen met depressies. Na een aantal negatieve ervaringen, zowel in haar werk als privé, besloot ze dat ze iets met haar eigen ervaringen wilde doen.

“Ik wilde mijn ervaringen positief labelen, er mijn kracht van maken en op die manier anderen helpen. In het verleden voelde ik me vaak gediscrimineerd en gestigmatiseerd.” Iets meer dan een jaar geleden volgde ze de opleiding tot zorgprofessional met ervaringsdeskundigheid en sloot deze succesvol af.

Openheid

Dat openheid ook voor negatieve ervaringen kan zorgen, merkte Wendy tijdens haar werk in een flexgroep. “Toen ik kwam werken als verpleegkundige bij de organisatie waar ik ook cliënt ben geweest, werd ik in de flexpool geweigerd op alle afdelingen die aan ontwikkelingsstoornissen gerelateerd zijn. Ik werd niet bij deze beslissing betrokken, dit werd voor mij bepaald. Er werd gezegd dat ik het werk niet zou aankunnen en ik zou ongevraagd als ervaringsdeskundige aan het werk zijn.” 

Herstelgroep

Nu, na het afronden van de opleiding, draait ze samen met een ervaringsdeskundige collega een herstelgroep. “Ik krijg veel positieve reacties als ik aangeef dat ik autisme heb. Veel mensen zijn verbaasd. Voor onze patiënten is het fijn om te horen, het laat ze zien dat er perspectief is. Dat je ook met autisme of psychische problemen weer aan een baan kan komen. Het laat zien dat hun situatie niet uitzichtloos is.”

Eén keer in de zes weken komt ze samen met andere zorgprofessionals met ervaringsdeskundigheid. “Dan kunnen we echt even samen sparren en delen. Ik vind het soms nog best lastig om mijn verhaal te integreren. Het gewone werk als verpleegkundige met alle taken loopt natuurlijk ook gewoon door.”

Ervaringen delen op een andere manier

Het mooiste wat ze tijdens de opleiding heeft geleerd? “Er zijn ook andere manieren om je ervaringen te delen. Veel mensen met autisme geven aan dat ze niet zo’n prater zijn en dat ze het lastig vinden om over hun eigen ervaringen te vertellen. Maar soms kan een geur of foto ook een ervaring delen. Zo heb ik mijn eindpresentatie van de opleiding gedaan door middel van foto’s.”

Wendy merkt dat haar eigen ervaring helpend kan zijn voor haar patiënten. “Ik probeer niet alleen verpleegkundige, maar ook gewoon mens te zijn. Laten zien dat ook ik soms met bepaalde situaties moeite heb.  Daar hebben ze iets aan”.

Meer ervaringsverhalen