Aan de Eerdelaan zit al sinds jaar en dag de afdeling Korsakov. Dit team is gespecialiseerd in de zorg voor mannen en vrouwen waarbij het vermoeden speelt dat zij het syndroom van Korsakov hebben. Wat is Korsakov en wat kan Dimence voor hen doen? In gesprek met Roeliene Kok van team Korsakov.
"Het syndroom van Korsakov is een chronische hersenaandoening die ontstaat door ernstig gebrek aan vitamine B1. Het syndroom komt in westerse landen bijna alleen voor bij mensen die langdurig en lang
veel alcohol nuttigen en daarbij nauwelijks eten. De stoornissen die optreden bij het syndroom van Korsakov zijn geheugenstoornissen, gedragsstoornissen, psychische stoornissen en lichamelijke stoornissen. Er zijn op dit moment in Nederland tussen de 8.000 en 10.000 mensen met het vermoeden op het syndroom van Korsakov. Veel mensen met deze problemen mijden de zorg. Daarom is slechts een klein deel, circa 1.500-2.000, gediagnosticeerd in zorg", vertelt Roeliene Kok.
"Een gemiddelde opname binnen de kliniek duurt 4-6 maanden. In die periode vindt observatie, diagnostiek, behandeling en begeleiding plaats. Wij brengen de mogelijkheden en beperkingen in kaart, proberen het dagelijks functioneren te verbeteren en bereiden de mensen dan voor op hun toekomstige woonsituatie. Gesloten met zoveel mogelijk openheid. Onze afdeling is ‘gesloten’. Dit betekent dat wanneer je hier bent opgenomen, je niet zelfstandig de voordeur van de afdeling kunt openen. Dit is voor de mensen die hier verblijven noodzakelijk. Toch proberen we op alle manieren om het ‘gesloten gevoel’ zo klein mogelijk te maken. We maken veel wandelingen en geven training op het gebied van zelfstandigheid. De mannen en vrouwen die bij ons verblijven en zich kunnen oriënteren in de buurt, gaan graag op pad naar het winkeltje van het Zonnehuis of het winkelcentrum. Ook een wandeling richting de dierenweide wordt graag gemaakt, evenals het tegenoverliggende park."
"De afdeling bevindt zich op de eerste verdieping. De patiënten hebben een klein balkon en kunnen eventueel gebruik maken van de binnentuin. Ook het licht én zicht door de grote ramen zijn van groot belang om het opgesloten gevoel weg te nemen. Dit helpt de patiënten die hier verblijven enorm. Ze kunnen rustig naar buiten kijken en krijgen zo ook meer de levendigheid van de wijk mee."
"Voor sommige buren kan dit wel confronterend zijn. Regelmatig zitten er patiënten in de vensterbank om naar buiten te kijken. We hebben daarom een tijdje de ramen volledig afgeplakt, maar hierdoor nam het gevoel van ‘opgesloten zitten’ enorm toe, wat de behandeling niet ten goede komt. Inmiddels zijn de ramen voor de helft vrij. Helaas voor de patiënten nog verre van ideaal", betreurt Roeliene.
In een woonwijk opgenomen zijn heeft ook een confronterende kant voor de patiënten. "Ze zien veel 'happy families' om zich heen, waarbij dat bij hen juist vaak niet meer aanwezig is. Dit geeft enerzijds verdriet. Anderzijds kan het ook voor motivatie zorgen om een opname goed af te sluiten en de nog aanwezige sociale, familiare contacten te behouden. Uiteindelijk wil iedereen graag naar huis, maar als dat (tijdelijk) niet kan proberen wij als team er het beste van te maken voor de mannen en vrouwen die hier verblijven", besluit Roeliene.
