Ik ben opgegroeid in een gezin waar veel druk, angst en soms ook agressie werd gehanteerd. Zowel verbaal als fysiek. Als tiener ben ik weggelopen van huis en in verschillende opvanggezinnen terecht gekomen. Dit duurde tot mijn achttiende. Uiteindelijk ben ik bij het laatste gezin weggelopen, omdat er misbruik van me werd gemaakt. Daarnaast heb ik seksueel misbruik meegemaakt. Dit alles bij elkaar heeft ervoor gezorgd dat ik onzeker ben én bang ben om mijn stem te laten horen. Ik kreeg last van allerlei angsten en ontwikkelde een nare fobie. Vooral de sociale angst heeft me hard geraakt en is nooit helemaal weggegaan. Later ben ik in een depressie gekomen waarmee ik jarenlang heb geworsteld. De buitenwereld wist dit niet omdat ik me schaamde en het moeilijk vond om over mijn worsteling te spreken. Ik was in die tijd ook heel goed in het opzetten van een masker waardoor het leek of alles goed ging. Uiteindelijk voelde ik bijna niks meer, ik voelde me leeg en compleet afgesloten van gevoelens. Ik heb hier uiteindelijk na vele jaren worsteling toch hulp bij gezocht en therapie voor gekregen. Dit en medicatie heeft me geholpen om uit het diepe gevoelloze gat te klimmen.
Ik besloot om de opleiding tot ervaringsdeskundige te volgen om andere mensen die worstelen te ondersteunen en de hoop te mogen geven dat ook zij kunnen groeien en herstellen. Ik werk nu als ervaringsdeskundige voor de Medium care opname, Ouderen opname en op de Stadskliniek de Klokkenbelt te Almelo.
Ik ben niet meer de Marja die ik was, maar ik heb hier nu vrede mee. Dit is in mijn beleving heel helend en helpend. Nog steeds vind ik het eng mijn stem te laten horen en ben ook best nog heel onzeker, maar ik accepteer dit gevoel en vecht ik er niet langer tegen. Dit klinkt heel gemakkelijk maar ook dit was een lang proces.
De openheid over mijn worsteling heeft me een stuk verwerking gegeven en me laten groeien als mens. De wetenschap dat je met deze openheid mensen kunt ondersteunen, inspireren en laten groeien maakt me erg dankbaar dat ik deze rol nu in mag zetten.
Het besef dat je mag zijn wie je bent en hopelijk uiteindelijk hier vrede in mag vinden, is mijn ultieme wens en dit wens ik ook anderen toe. Als ik nu terugkijk op het hele proces heb ik veel over mezelf geleerd en kan nu zeggen dat het niet voor niks was!
