Blogs

Ik heb ze niet uitgekozen, zij mij ook niet. Dat heb ik met ze gemeen. Soms kan ik iemand niet uitstaan, maar vaak ben ik blij dat ik nog zoveel familie heb. Ik ben verbonden voor het leven met hen, alleen te scheiden door de dood. Het zijn mijn bloedverwanten…

Bloot geven

“Passend bij mijn zomergarderobe ben ik op zoek naar lingerie die onder lichte kleding gedragen kan worden. In de winkel komt de verkoopster op mij afgelopen. Ze zegt: ‘Hallo, kan ik u helpen?

Vriendschap tijdens opname of therapie. En daarna dan?

Al een tijdje was ik bezig met ‘vriendschap in en om de ggz’.

Yoga in de ggz, hoe helpend het kan zijn. Of dus niet. Zoals bij mij...

"Jij moet echt op yoga", zei vriendin 1, een aantal jaar geleden. "Is goed voor jou in jouw drukke leven." Op dat moment was ik nog niet met de ggz bekend. Ik moest op yoga. ik hoorde het niet alleen.

Een oudere vrouw, die altijd in een hoge functie heeft gewerkt, is na een langdurige opname en herstelperiode, in de WIA terechtgekomen. Het lukte haar om vrijwilligerswerk te vinden, waar ze veel voldoening uithaalde, maar na opnieuw een ziekteperiode heeft ze dit moeten laten vallen.

Regelmatig lees ik over de termen ‘professionele nabijheid’ en ‘professionele distantie’. Op dit gebied is veel geschreven en ook ik kan er inmiddels wel een beetje over meeschrijven. Ik heb voor één onderdeel van dit complexe onderwerp gekozen: patiënten troosten door aanraken, wel of niet?

Vanmorgen stond Cecile doodstil bij de IJssel. Het leven heeft geen zin meer. Ze eet bijna niet meer en is kilo’s afgevallen. Cecile mist haar overleden man, elke minuut van de dag, al het hele jaar lang. Ze weet zelf ook wel, praten tegen zijn foto brengt hem niet terug. En toch.

Ze keek me van onder haar pony voorzichtig aan met haar blauw-groene ogen. “Ik wil dat u me helpt met doodgaan.” De trillende bovenlip verried de spanning achter haar aftastende glimlach.

“Waarom wil je dood?” was mijn logische vervolgvraag.