Zoeken

Iedere tweede zondag van september houdt de stichting De Zonnebloem de Nationale Ziekendag. Het doel hiervan is om mensen met een (chronische) ziekte of handicap deze dag wat te verwennen met bijvoorbeeld een cadeautje en/of wat extra aandacht.

Toen ik nadacht over deze dag, zag ik meteen een oudere man in een rolstoel voor me. En ik zag een vrouw voor me, liggend in een ziekenhuisbed. De rolstoel werd door een vrolijk zwaaiende man voortgeduwd. En bij de vrouw in het ziekenhuisbed stond een lachende vrijwilligster met een plantje in haar hand.

Tot zover: wat er bij me opkomt, als ik aan De

Wereld Suïcide Preventie Dag.

Sinds vijftien jaar is het op 10 september Wereld Suïcide Preventie Dag. Een dag die aan velen ongemerkt voorbij zal gaan. Er hangen nergens vlaggen halfstok en winkels en instellingen zullen geen aparte openingstijden hebben. Wél zou je op deze dag, net als bij andere belangrijke dagen, je Facebookprofielfoto kunnen laten veranderen. Voor deze dag is er gekozen voor een vraagteken. Deze staat voor: Zou jij het vragen: ‘Denk je wel eens aan zelfmoord?’ Ook zou je wat extra kunnen lezen over suïcidepreventie en zal je, indien je 'in het wereldje zit', opmerken dat

‘Je moet schrijven, je móet echt schrijven op deze baan’. Mijn man zegt het al een paar dagen. Maar ook vriendinnen en schoonzussen vertellen mij dat de vacaturetekst letterlijk op mij slaat. Even nadenkend over een complottheorie (zullen ze mij uit de tent willen lokken om op déze manier maar weer actief te worden? Gelukkig  laat ik na 1,5 seconde deze gedachte weer los. Ik heb nog nooit last gehad van complottheorieën en dat wil ik maar zo houden), besluit ik te schrijven. Op de laatst mogelijke dag voor het insturen van een brief en C.V., druk ik op de ‘send’-knop. Nu maar hopen dat ik niet

Ik heb het al eens op Twitter geplaatst: ik vind dat hulpverleners niet op vakantie mogen. Net zoals ik vind dat ze niet ziek mogen zijn. En zwangerschappen van hulpverleners zouden helemáál verboden moeten worden. Op social media waren veel mensen het met mij eens. Vooral patiënten, moet ik eerlijk zeggen. Psychologen en psychiaters reageerden toch net wat anders op mijn stelling. Met redenen als: ‘óók rust nodig’ en ‘wij zijn ook maar mensen’. Sommigen wezen mij zelfs op hun CAO. Overigens allemaal niet serieus bedoeld. Ze snapten de ironie. Gelukkig maar.

Terwijl mijn psycholoog vrolijk

Een patiënte vertelde dat ze nu pas bemerkte dat ze vrede had met het gebruik van medicijnen. En dat ze ook nu pas kon accepteren dat ze mogelijk de rest van haar leven medicijnen zou moeten of willen blijven gebruiken. Hoe zat het bij haar precies? Inmiddels zo’n 6 jaar geleden werd bij haar de diagnose bipolaire stoornis gesteld. Ze was op dat moment opgenomen in verband met een depressie. Hoewel zij geen partner had, had zij een grote kinderwens en twijfelde zij erg of zij ingesteld wilde worden op onderhoudsmedicatie.

Nog tijdens de opname leerde zij haar huidige partner kennen en al snel

Als systeemtherapeut in de verslavingspsychiatrie weet ik hoe cruciaal het is om de familie en vrienden van de cliënt die zich bij ons aanmeldt voor hulp, erbij te betrekken. Dat is ongelooflijk belangrijk voor het slagen van de behandeling.

Hoe ziet een systeembenadering in de verslavingspsychiatrie eruit? In de meest ideale werkwijze gaat het erom dat de patiënt, de achterban en de hulpverlening overeenstemming hebben over de behandelaanpak en dat zij gezamenlijk behandelafspraken maken. In de verslavingspsychiatrie krijgt dit op verschillende manieren vorm. Bijvoorbeeld door het geven van

De titel van deze blog was ook de titel van mijn eindverslag voor mijn opleiding Master of Business Administration (MBA). Op 2 september heb ik met de verdediging van deze scriptie mijn opleiding afgerond. Prikkelend is deze titel wel. Kan alles? Gebeurt er vrijwel niets?

Wat is e-health eigenlijk? E-health is het gebruik van nieuwe ICT om gezondheid en gezondheidszorg te ondersteunen en/of te verbeteren. Hierbij moet u bijvoorbeeld denken aan de online zelfhulptesten, social media, portalen die ontwikkeld worden, virtual reality en serious games. Ik heb er bewust voor gekozen om de titel zo

1999. Keelpijn heb ik, en niet zo'n beetje ook. Constant bijna. En soms is deze dan een week of twee weg. Ik zit in 6 vwo en mijn koorts is met die keelpijn meestal zo rond de 39.7. Het is eens in de paar weken 'feest' en de complete eerste tentamenronde mis ik hierdoor. Op school word ik niet geloofd: ik woon op mezelf en ik ben waarschijnlijk te weinig gemotiveerd voor dat laatste jaar. De oplossing om deze driewekelijkse cyclus te doorbreken blijkt een keelamandeloperatie. De pijn erna was vreselijk, maar keelontstekingen met +39 gr koorts? Nooit meer gehad.

1998- 2003 Voor mijn steeds weer

Onlangs verscheen er in Het Financiële Dagblad een betoog van een groep initiatiefnemers die de leefstijlgeneeskunde meer in het voetlicht willen zetten. Daarnaast is er binnen de psychiatrie de laatste decennia veel onderzoek verricht naar het vóórkomen van cardiovasculaire risicofactoren bij psychiatrische ziektebeelden. Het blijkt dat de prevalentie schrikbarend hoog ligt – vele malen hoger dan bij de ‘normale’ populatie – en wij hebben als psychiaters de taak om dit aan te pakken.

Helaas lijkt dit niet systematisch te gebeuren, op veel (poli)klinieken vindt wel somatische screening plaats

Lieve psychiatrisch verpleegkundige,

Vandaag is het jouw dag, dat wil zeggen: vermoedelijk heb je een gewone werkdag voor je liggen, hoewel… een ’gewone’ dag is het eigenlijk nóóit voor je. Maar vandaag is er ook iets anders: het is de dag van de verpleegkundige’! Heel graag, willen wij, van Dimence, eens stilstaan bij dat bijzondere werk dat je verricht. Weet je wel hoe blij en dankbaar wij met en voor jou zijn, elke dag weer?

Als oud-patiënt kan ik zo ongeveer vertellen wat het beroep van een psychiatrisch verpleegkundige inhoudt. Bij benadering dan. Want steeds zag ik je weer nieuwe dingen